Szkoła Inwestowania - warto się z nimi zadawać?

Jeśli ktoś mi mówi, że ma patent na pewne zyski na rynkach kapitałowych, czy mamy hossę, czy bessę, staję się z urzędu sceptyczny. Połączenie słów algorytm oraz zysk w jedno powoduje, że zapala mi się czerwona lampka. A dzisiaj byłem na indywidualnym spotkaniu z gościem z wrocławskiej Szkoły Inwestowania, który zaproponował mi nic innego jak... sprawdzony algorytm zysków.

Kilka tygodni temu wziąłem udział w ich bezpłatnym wykładzie na ok. 150 osób o tym, jak zostać rentierem. Dzisiejsze spotkanie to kontynuacja tamtego wydarzenia, ale przede wszystkim moment, kiedy nareszcie zaczęliśmy rozmawiać o konkretach (czyli co gość sprzedaje i ile będę za to płacił), a nie teorii długoterminowego oszczędzania i inwestowania.

Czy warto sobie Szkołą Inwestowania zawracać głowę?

Zacznijmy od tego, co oferują klientom na wejście. Są to ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe, czyli np. Skandia, Aegon czy AXA. Od pewnego czasu te produkty są w totalnym natarciu – wciska mi je każdy bank, w którym rozmawiam o rozwiązaniach typy prywatna emerytura. W jednym skorzystałem w lutym z takiej oferty, ale jest to mała część mojego większego portfela oszczędności i inwestycji. Tutaj piszę o tym, jak najlepiej kupić polisy inwestycyjne, a tutaj więcej o ich wadach i zaletach. Przeczytaj też o tym, jak stworzyć własny, lepszy plan oszczędnościowy.

Ale wracając do Skandii i innych, w skrócie: firmy te zapewniają dostęp do szerokiej platformy funduszy inwestycyjnych z Polski i świata oraz ubezpieczenie na życie i dożycie, naszym zadaniem jest jednorazowo lub regularnie lokować w nich swoje pieniądze. Za swoje usługi ubezpieczyciele pobierają opłaty (administracyjną i za zarządzanie), które łącznie kształtują się na poziomie 3-4% rocznie. Do tego oczywiście musimy doliczyć koszty zarządzania towarzystw funduszy inwestycyjnych, które są ukryte w cenie jednostek. Programy są wieloletnie (od 5 wzwyż, najczęściej 10 lub 15), a za wcześniejsze z nich wyjście trzeba oddać część kapitału.

Czyli koniec końców Szkoła Inwestowania to pośrednicy sprzedający ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe. Z opłat za zarządzanie nimi pochodzi ich wynagrodzenie, dlatego w ich interesie jest sprzedać jak najwięcej jak najdroższych polis.

Tu można spokojnie postawić znak równości między bankami /pośrednikami a Szkołą Inwestowania.

A jednak firma oferuje trochę inną usługę niż te, z którymi spotkałem się do tej pory. W banku rozmowa wygląda mniej więcej tak: „Sam pan wybiera fundusze, w długim terminie na pewno pan zarobi, uśrednianie cen to jest świetna strategia, proszę spojrzeć na wykresy z poprzednie X lat”. W większości przypadków klienci, nawet jeśli deklarują, że jest inaczej, są nieprzygotowani do obsługi swoich inwestycji. Niewiele wiedzą nie tylko o rynkach, na których będą inwestowane ich pieniądze, ale nawet na temat funkcjonalności panelu internetowego, który dostają do produktu. W ten sposób ich inwestycje stają się zupełnie przypadkowe, co raczej nie wróży osiągnięcia oszałamiających zysków. Czytałem już opinie sfrustrowanych klientów, którzy po latach oszczędzania odkryli, że wartość ich portfela jest niższa niż suma wpłat. Oczywiście, że jest niższa – opłaty, nietrafione lub przypadkowe inwestycje. Byłbym zdziwiony, gdyby było inaczej. Trochę są sami sobie winni, ale jest tu też bardzo dużo winy instytucji finansowych i rzeszy doradców-sprzedawców.

A więc, czym różni się od tego przypadkowego podejścia Szkoła Inwestowania? Tym, że oferuje strategię inwestycyjną i opiekę klienta, za które nic nie płacimy, jeśli skorzystamy z oferty ubezpieczyciela przez nich. Strategia oparta jest o ich własny algorytm, który pozwala wyłapać sygnały zmian trendów i przerzucać pieniądze między funduszami. Jeśli coś takiego się wydarzy, otrzymujemy rekomendacje w formie mejla i możemy sami wprowadzić je w życie.

Jak to zazwyczaj w przypadku doradców-sprzedawców, w trakcie prezentacji strzelające w górę wykresy ścielą się gęsto, a nieomylność ich metody jest nie do podważenia. Na symulacjach liczymy zyski dla średniorocznej stopy zwrotu 12% i facet twierdzi, że przyjmujemy w tym momencie konserwatywne założenie.

Co mi się w tym podoba?

1. Jeśli już chcemy oszczędzać w firmach typu Skandia, taki system opieki ze strony profesjonalistów jest na pewno lepszy niż oddanie spraw w ręce przypadku. Dla tych, którzy nie mają wiedzy, czasu i ochoty, nadanie jakiegoś kierunku swojemu portfelowi to naprawdę ciekawe rozwiązanie. Oczywiście pod warunkiem, że rozumieją, w co się pakują z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Jest kilka firm, które oferują podobną usługę opieki w zarządzaniu naszymi iwnestycjami za niewielką opłatą, np. Opiekun Inwestora.

2. Gdyby wyniki historyczne udało się utrzymać na podobnym poziomie, inwestycje ze Szkołą Inwestowania z nawiązką odpracowywałyby wysokie opłaty oraz biły stopą zwrotu większość defensywnych sposobów oszczędzania typu lokaty czy obligacje skarbowe. Powtarzam: gdyby wyniki się udało utrzymać.

3. Łatwo powiedzieć, że przecież można sprawy wziąć w swoje ręce. Ja jestem ze sobą szczery w tej kwestii – patrząc na moje własne próby z funduszami, giełdą i innym lokowaniem pieniędzy, wypracowuję może połowę tego, co Szkoła Inwestowania uważa za dość ostrożne założenie dla swoich symulacji. Dobicie do tego poziomu nie weźmie się z powietrza – musiałbym się dużo nauczyć.

Co mi się nie podoba?

1. Jak ja mogę zweryfikować słuszność ich algorytmu, skoro a) nie udostępniają jego szczegółów, b) nawet gdyby to robili, nie mam zupełnie przygotowania, żeby to zweryfikować? Swoje wykresy mogą sobie rysować w nieskończoność, ale moje zaufanie do tego typu argumentacji nieodwołalnie się skończyło. Czyli, decydując się na ich usługi, właściwie idę w ciemno. Mogę co najwyżej trzymać kciuki, żeby udało im się po raz kolejny, tym razem ze mną na pokładzie.

2. Trochę myląca jest w tym wszystkim nazwa Szkoła Inwestowania. To, co robią panowie z Wrocławia, jest w pewnym sensie przeciwieństwem edukacji. Oczywiście opowiadają ogólne bajki o tym, jak zostać rentierem dzięki ciężkiej pracy i oszczędnościom, ale tak naprawdę odcinają nas od najważniejszych decyzji. Przecież to nieznany nam bliżej algorytm zdecyduje o wyborze funduszy godnych uwagi. My tylko wprowadzimy decyzję jego zarządców w swoim panelu użytkownika. Co to ma wspólnego ze szkołą?

3. Mam także kilka wątpliwości co do użycia powszechnego algorytmu. Jakimś zagrożeniem jest to, że rzesza inwestorów używa dokładnie tych samych rekomendacji, w dokładnie tym samym czasie. Firma stara się sprawiać wrażenie ekskluzywnego klubu, ale przy pewnej wartości kapitału pod jej skrzydłami, takie stadne zachowania mogą mieć różne skutki. Poza tym, najzwyczajniej w świecie, algorytmy mogą się mylić. Albo inaczej: algorytmy się mylą. W 2011r. podopieczni Szkoły Inwestowania stracili na swoich inwestycjach, bo autorzy systemu uwierzyli w fałszywy sygnał powrotu w ryzykowne aktywa. I niby dlaczego miałoby się to nie powtórzyć? Dużo większe algorytmy niż ten Szkoły Inwestowania się myliły, a skutki bywają opłakane. Polecam film Margin Call (Chciwość) jako fajną fabularną ilustrację mojej niewiary w wieczną skuteczność algorytmów.

------

Tak czy inaczej, z opieką Szkoły Inwestowania czy bez, nasze inwestycje na rynku kapitałowym to wyłącznie nasze ryzyko. Cała reszta to marketing i sprzedaż.

Kilka opini o firmie na forum Gazeta.