Krzysztof Oliwa – cztery lekcje finansów osobistych od polskiego hokeisty

Uwielbiam kolekcjonować przykłady na to, że można zarabiać gigantyczne pieniądze i być biednym. Tak naprawdę nie liczy się to, ile kasy przejdzie przez nasze ręce, ale ile uda nam się dobrze zagospodarować – oszczędzić, zainwestować, przeznaczyć na aktywa.

Znanemu polskiemu hokeiście, który zaliczył kilka sezonów w NHL z pensją bliską miliona dolarów rocznie, najwyraźniej ta sztuka się nie udała. Wczoraj wysłany za nim został list gończy po tym, jak próbował w banku wyłudzić kilkadziesiąt tysięcy złotych. Jak to się stało, że wszedł w konflikt z prawem za kwotę, którą powinien otrzymywać co miesiąc z odsetek od swojego majątku?

Podobno w sporcie zawodowym nie jest to nic nadzwyczajnego. Bankructwo zaliczyły takie tuzy boksu jak Mike Tyson czy Evander Holyfield, koszykarz Allen Iverson, sprinterka Marion Jones oraz cała plejada golfistów, piłkarzy czy zawodników futbolu amerykańskiego. Podobno 60% koszykarzy NBA ogłasza bankructwo w pięc lat poprzejściu na emeryturę.

Jak to się dzieje, że człowiek zarabia za walkę lub sezon gry w koszykówkę kilka milionów dolarów, a wkrótce potem staje się bankrutem?

1. Jutro nie istnieje

Topowi sportowcy zarabiają krocie, ale ich kariera trwa góra kilka lat. Część z nich to młodzi chłopcy lub dziewczyny z domów, gdzie nigdy się nie przelewało. Nie potrafią docenić wartości pieniędzy oraz możliwości, jakie daje ich dobre zarządzanie. Nie myślą o tym, co wydarzy się za kilka lat, kiedy ich talent przygaśnie, a ciało zacznie odmawiać posłuszeństwa.

Lekcja 1: Nie zawsze będziemy młodzi, nie zawsze będziemy sprawni. Moment, kiedy przestaniemy aktywnie zarabiać, prędzej czy później nastąpi, a wtedy przydadzą się oszczędności i mądre inwestycje.

2. Lekkomyślność + ekstrawagancja

Z milionami dolarów w kieszeni nie trudno uwierzyć, że świat należy do mnie. Nic nie jest zbyt drogie. Nic nie jest niedostępne. Nie warto się już więcej ograniczać. Dlaczego mój dom nie może mieć 109 pokoi (Holyfield), dlaczego nie mogę mieć swojego tygrysa (Tyson)? Z drugiej strony spójrzmy na wstrzemięźliwość jednego z najbogatszych ludzi na świecie – Warrena Buffeta.

Lekcja 2: Nie ma takich pieniędzy, których nie dałoby się wydać. Kontrolowanie wydatków jest równie ważne jak zwiększanie dochodów.

3. Ja się tam nie znam na pieniądzach

Moim zadaniem było grać w piłkę, a nie inwestować pieniądze, może powiedzieć niejeden sportowiec-bankrut. Część z nich zupełnie zlekceważyła konieczność zarządzania swoim majątkiem, część oddała sprawy w ręce nieuczciwych doradców. Bo przecież miała ważniejsze rzeczy na głowie. Okazuje się jednak, że z podstawowej wiedzy o naszych finansach nie wyręczy nas nikt. Ta zasada działa z całą stanowczością dla gwiazd sportu i dla typowego Kowalskiego, dla bajońskich sum i średniej krajowej.

Lekcja 3: Nie odcinaj się od odpowiedzialności za swoje finanse. Im więcej wiesz, tym trudniej cię zmanipulować, oszukać, nabrać, tym mniejszą rolę gra w tych ważnych sprawach przypadek.

4. Pułapka łatwych zysków

Zarobki rzędu kilku milionów dolarów byłyby dla wielu spełnieniem marzeń. Kiedyś takie marzenie miał też Krzysztof Oliwa. Któż nie wysłał nigdy zakładu lotto przed jakąś poważniejszą kumulacją z nadzieją na odmienienie swojego losu? Któż nie dał się nigdy nabrać na obietnice szybkich zysków w funduszach inwestycyjnych czy na giełdzie? Duże pieniądze mają wielką siłę uwodzenia. Smutna prawda jest jednak taka, że bogactwo związane jest najczęściej z pracą, wysiłkiem, wiedzą, itp. Rzadko przychodzi z dnia na dzień, a jeśli tak się dzieje, szczęściarze są do tego kompletnie nieprzygotowaniu. I ich szczęście szybko się kończy.

Lekcja 4: Pieniądze nie rosną na drzewach. Pochodzą z pracy oraz jej owoców. Wysiłek, jaki wkładamy w ich zdobycie, pozwala nam lepiej docenić ich wartość.

--------------

Dla wielu z nas nawet przy jednym milionie złotych zaczynałaby się podstawowa wolność finansowa, a brednie ZUS zastąpiłaby solidna prywatna emerytura. Przypadek bankructwa Krzysztofa Oliwy to ciekawy przykład odwrotnej drogi w finansach osobistych. Na pewno dużo bardziej namiętnej, pełną gębą, bez oglądania się na zasady, carpe diem, ale jednocześnie skrajnie nieodpowiedzialnej.