Jak przeszedłem do Leszka Czarneckiego

Swoje pierwsze konto bankowe założyłem jako nastolatek po tym, jak trafiła mi się grubsza wygrana w jakimś konkursie. Od tego czasu przeszedłem długą drogę w finansach osobistych, ale nie zmieniałem banków jak rękawiczek. Muszę mieć poważny powód, żeby bawić się w formalności związane z przeniesieniem swoich pieniędzy do nowej instytucji oraz informowaniem o tym wszystkich naokoło.

Ostatnio jednak, po miesiącach zastanawiania się nad tym krokiem, zdecydowałem się przenieść swoje bieżące finanse do IdeaBanku, nowego banku Leszka Czarneckiego skupionego na obsłudze małego biznesu.

Jak to się stało?

Nie ma się co oszukiwać – wybór banku, w którym mamy swój podstawowy rachunek, karty płatnicze i dostęp internetowy, jest ważny. Od tego zależy, ile stracimy na regularnych opłatach za prowadzenie konta, przelewach czy wypłatach z bankomatów oraz ile zarobimy na oprocentowaniu na koncie oszczędnościowym czy na lokatach.

Różnice na rynku są olbrzymie i aż dziw bierze, że są klienci, którzy bez mrugnięcia okiem godzą się na koszty rzędu kilkuset złotych rocznie za usługi, które mogą mieć gdzie indziej za darmo.

Ale wróćmy do moich przenosin do Leszka Czarneckiego. A nawet wcześniej.

1. BZWBK

BZWBK to był naturalny wybór w latach 90. dla kogoś pochodzącego z małego miasta w południowo-zachodniej Polsce. Byli lepsi i nowocześniejsi w stosunku do PKO i Pekao, a ciekawsza konkurencja dopiero się kształtowała.

Niestety BZWBK nigdy nie był tani i zostało mu to do dzisiaj. Od kont bieżących po plany inwestycyjne, zawsze potrafili znaleźć sposób na opłaty - jeśli nie za konto to za przelewy, jeśli nie za pierwszy to za szósty i kolejne.

Ale to chyba nie te drobne koszty zniechęciły mnie do tego banku. Były to wizyty w oddziałach – długie, powolne i jakoś oddalające mnie od własnych pieniędzy. O ile jeszcze uczelnia wypłacała mi stypendia na konto w BZWBK, gdy tylko zacząłem regularnie pracować, uciekłem do mBanku.

2. mBank 

Co ciekawe, w czasie, kiedy do nich przechodziłem, pobierali opłatę 50 groszy za przelew. To nie był bank za 0 złotych. Potem przez kilka lat był, a teraz kasuje za nieużywaną kartę płatniczą.

W każdym razie, mnie ujęli tym, że nie musiałem już chodzić do oddziałów, bo ich system tansakcyjny oraz sieć wpłatomatów w zupełności mi wystarczała. Do tego dochodziły genialne na owe czasy innowacje.

Na przykład Supermarket Funduszy Inwestycyjnych, pierwsza w Polsce platforma do inwestowania w fundusze oraz analizowania ich wyników. Udało mi się załapać na końcówkę ostatniej wielkiej hossy oraz, co było dużo mniej przyjemne, początek jeszcze większej bessy.

Albo konto oszczędnościowe eMax Plus, w tamtym czasie absolutny lider na rynku. Oferowali tak atrakcyjne oprocentowanie, że nie przeszkadzało mi nawet to, że tylko jeden wychodzący przelew był bezpłatny. Od lat nie mam w mBanku żadnych oszczędności.

Dodajmy do tego bardzo funkcjonalne karty płatnicze czy rachunek maklerski eMarker. Naprawdę trudno było się oprzeć ich ofercie.

Kilka dni temu zastrzegłem kartę płatniczą, wyrejestrowałem konto mBank z urzędów, a rachunki za swoje usługi zacząłem wypisywać z nowym numerem. Zostało mi trochę akcji w eMaklerze, najchętniej przeniósłbym je do BOŚ, tylko że to nie takie łatwe.

Co zniechęciło mnie do mBanku? Bądźmy poważni, na pewno nie 2zł za nieużywaną kartę. Zadziałał regres w ofercie, brak innowacji, spam w panelu internetowym oraz nieudolne próby sprzedania mi niepotrzebnych produktów przez call center. Ile razy można tłumaczyć sprzedawcy, że nie potrzebuję kredytu, pakietu medycznego ani ubezpieczenia?

Po drodze były jeszcze Eurobank oraz Alior, ale nigdy nie przekonali mnie do siebie na tyle, żeby zostali moim domyślnym bankiem.

3. IdeaBank

Zaczęło się od dobrze oprocentowanych lokat w Getin oraz OpenOnline. Dobre wrażenie zrobiły na mnie też wizyty u doradców OpenFinance. Potem zadzwonili z najlepszą ofertą karty kredytowej, jaką w życiu słyszałem i mimo że nie była mi do szczęścia potrzebna, zacząłem jej używać. Nigdy nie zapłaciłem grosza odsetek czy opłat, bo zawsze spłacałem wszystko o czasie. Typowy darmowy kredyt.

Ostatnio odpaliłem konto firmowe i osobiste w IdeaBank w połączeniu z produktem oszczędnościowym. Po raz kolejny – zaproponowali bezapelacyjnie najciekawsze warunki dla kogoś w mojej sytuacji. Darmowe przelewy, darmowe wypłaty z wszystkich bankomatów, kartę PayPass, cashback 2% od transakcji kartą przez 5 lat. To poważne zachęty, żeby przepuścić moje bieżące wydatki przez nich.

Ale w tym wszystkim najważniejsze jest coś innego – cała stajnia Leszka Czarneckiego bacznie przygląda się naszym potrzebom, a później po prostu je zaspakaja. Nie mam wrażenia, że wciska mi drogi produkt, którego nie potrzebuję. Wręcz przeciwnie – oferuje oryginalne rozwiązania na niezłych warunkach. Tak było na przykład z lokatami jednodniowymi zakładanymi z domu. 

Może to naiwność, ale to, że grupa Leszka Czarneckiego to prywatny polski kapitał i polska myśl (BZWBK – hiszpański, mBank – niemiecki, Eurobank – francuski, Alior – włoski), jest dla mnie dodatkowym atutem. A w czasie, gdy zagraniczne spółki matki przechodzą poważne problemy na swoich podwórkach, ich polskie oddziały wydają się sparaliżowane, nieinnowacyjne i skupione na łupieniu klientów tępymi produktami.